Kliknij tutaj --> 🌧️ jakie kierunki pokazują strzałki

Chyba wszyscy kierowcy wiedzą czym jest zielona strzałka. Skręt warunkowy jest umocowany w przepisach. Co jednak tak naprawdę oznacza i jakie uprawnienia daje kierującym? Jednym z aktów prawnych regulujących kwestię zielonej strzałki jest Rozporządzenie Ministra Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie znaków Pobierz tę ilustrację wektorową Ustaw Strzałki I Kierunki Znaków W Stylu Płaskim teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem grafik wektorowych iStock, obejmującej grafiki Grafika informacyjna, które można łatwo i szybko pobrać. Wątpliwości wobec oznaczeń poziomych. Takie proste znaki poziome jak zebra, koperta i stanowisko postojowe są rozpoznawalne nawet przez osoby bez prawa jazdy. Wątpliwości pojawiają się przy nieco trudniejszych oznaczeniach, np. linii warunkowego zatrzymania złożonej z prostokątów. Sprawdź, czym są znaki poziome, co oznaczają i Pobierz to zdjęcie Przeciwstawne Kierunki Znaki Strzałki Dwa Puste Drewniane Wskaźniki Na Pniu Drzewa Kopiuj Przestrzeń teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia Bez ludzi, które można łatwo i szybko pobrać. Pobierz tę ilustrację wektorową Zakup Aktywów Netto Na Białym Tle Ręka Z Walutą I Dwa Kierunki Strzałki Wektor Kolor Icon Design Symbole M Amp A Fuzja I Przejęcie Koncepcji Przejęcia Znak Finansowania Korporacyjnego teraz. Site De Rencontre Gratuit Avec Forum. Fot. archiwum Podkładki ustalające koło talerzowe (P1) i atakujące Moment obrotowy ze skrzyni biegów przenoszony jest na koła pojazdu za pomocą przekładni głównej, której zadaniem jest stałe zwiększenie całkowitego przełożenia w układzie napędowym. Przekładnia główna składa się z dwóch trwale zazębionych ze sobą kół zębatych, z których większe (napędzane) sprzężone jest sztywno z korpusem mechanizmu różnicowego, a mniejsze (napędzające) – bezpośrednio lub za pośrednictwem wału napędowego z wałem wyjściowym skrzyni biegów. Przełożenie kinematyczne przekładni głównej określone jest stosunkiem liczby zębów koła napędzającego (zębnika) do liczby zębów koła napędzanego (talerzowego). Przy silnikach usytuowanych poprzecznie w przekładniach głównych wykorzystywane są koła zębate walcowe o zębach prostych, skośnych lub daszkowych. Jeśli silnik usytuowany jest w pojeździe wzdłużnie, dodatkowe zadanie przekładni głównej polega na zmianie o 90° płaszczyzny przeniesienia momentu obrotowego z koła napędzającego na półosie. W tym celu konieczne staje się użycie pary kół zębatych stożkowych lub hipoidalnych. Przekładnie z zębami: a – prostymi, b – śrubowymi, c – łukowymi, d – hypoidalnymi; zęby:I – skośne, II – spiralne, III – ewolwentowe, IV – łukowe, V – daszkowe Przekładnie stożkowe W tego rodzaju przekładniach, stosowanych w samochodach osobowych i dostawczych ze wzdłużnie usytuowanym silnikiem, geometryczne osie obrotu obydwu kół zębatych przecinają się wzajemnie pod kątem 90°, czyli przechodzą przez wspólną płaszczyznę. W samochodowych układach przeniesienia napędu nie wykorzystuje się jednak ich wariantu z prostymi zębami promieniowymi, ponieważ przenoszenie sił pomiędzy parą współpracujących zębów jest w nim krótkotrwałe i następuje na stosunkowo niewielkiej powierzchni, co wpływa niekorzystnie na wydajność i trwałość całego mechanizmu. Zwiększenie powierzchni współpracy uzyskuje się dzięki zastosowaniu zębów łukowych (Gleasona lub Klingelnberga). Mają one bowiem przy takich samych średnicach obu kół stożkowych większą czynną długość, gdyż łuk jako wycinek okręgu jest zawsze dłuższy od swej cięciwy. Nie eliminuje to jednak wady polegającej na cyklicznych zmianach pola kontaktu dwóch współpracujących zębów. Zazębienia Klingelnberga (z lewej) i Gleasona Stałą wartością owego pola kontaktu odznaczają się tylko zęby łukowo-ewolwentowe lub łukowo-spiralne o specjalnie dobranych kształtach krzywokreślnych, stanowiących odcinki ewolwenty albo spirali logarytmicznej. Pozwalają one również uzyskać powierzchnie styku zębów zlokalizowane w ich częściach środkowych i obejmujące około 50% ich całkowitej długości. Przekładnie hipoidalne Stosowane są głównie w samochodach terenowych, ciężarowych i autobusach, rzadziej w osobowych i dostawczych. Osie obrotu obu ich kół zębatych nie przechodzą przez wspólną płaszczyznę, a więc nie przecinają się, lecz mijają w określonej odległości, zwanej przesunięciem hipoidalnym. Kąt prosty tworzą jedynie ich rzuty. Zależnie od konstrukcji podwozia pojazdu oś koła napędzającego może przebiegać poniżej lub powyżej osi koła napędzanego. Ten brak współpłaszczyznowości jest efektem większego (dodatniego lub ujemnego) kąta, tworzonego przez cięciwę łuku zęba z promieniem koła. Praktyczną korzyścią wynikającą z takiego rozwiązania jest możliwość podniesienia lub podwyższenia wzdłużnego wału napędowego w konstrukcji podwozia, a także zwiększenie wymiarów zębnika przy tej samej liczbie zębów, czyli zwiększenie ich wytrzymałości oraz cichobieżności i równomierności pracy. Usytuowanie przekładni głównej w układzie przeniesienia napędu W samochodach o niezależnym zawieszeniu i z silnikiem poprzecznym napędzającym wyłącznie koła przednie przekładnia główna złożona z dwóch zębatych kół walcowych wchodzi w skład zblokowanego zespołu, zawierającego oprócz niej skrzynię biegów i mechanizm różnicowy, z którego napęd przekazywany jest na koła jezdne półosiami wyposażonymi z obu stron w przeguby. Przekładnia główna zblokowana z mechanizmem różnicowym i skrzynią biegów przy poprzecznym ustawieniu silnika Przy zawieszeniu zależnym i tzw. kla sycznym układzie napędowym przekładnia główna, mechanizm różnicowy i półosie mają wspólną obudowę, zwaną mostem napędowym i pełniącą też funkcję sztywnej osi napędzanych kół. W samochodach terenowych, ciężarowych i specjalnych z napędem wieloosiowym takich mostów jest odpowiednio więcej, a każdy z nich wyposażony jest w taką samą przekładnię główną. Kompletna przekładnia główna osadzona w sztywnym moście napędowym Jeśli napęd wieloosiowy występuje równocześnie z zawieszeniem niezależnym, liczba przekładni głównych i sprzężonych z nimi mechanizmów różnicowych ulega również zwielokrotnieniu, lecz mieszczą się one nie w mostach, tylko w oddzielnych, hermetycznych obudowach i współpracują z nieosłoniętymi półosiami napędowymi, wyposażonymi w przeguby. Nie biorą natomiast udziału w przenoszeniu na powierzchnię drogi obciążenia masą pojazdu i ewentualnego ładunku. Popularne dawniej rozwiązania, w których niezależne zawieszenia współpracowały ze sztywnymi osłonami półosi, wahliwie zamocowanymi do obudowy przekładni głównej, nie są już stosowane. Ze względu na znaczne tarcie występujące pomiędzy zębami kół zębatych we wszystkich rodzajach przekładni głównej muszą one pracować w kąpieli olejowej utrzymywanej we wnętrzu szczelnej obudowy. Używa się do tego olejów przekładniowych zawierających związki fosforu i siarki. Oleje te tworzą na powierzchniach zębów warstwę, zwaną filmem olejowym, odznaczającą się dużą wytrzymałością mechaniczną (na ściskanie i ścinanie) i niskim współczynnikiem tarcia. Zapobiega to bezpośredniemu stykaniu się zębów, a także ich korozji i przeciążeniom termicznym. Naprawa i obsługa Wszystkie rodzaje przekładni głównych odznaczają się (łącznie z olejem użytym do ich smarowania) trwałością wystarczającą na cały okres eksploatacji samochodu. Dlatego zabiegi naprawczo-regulacyjne bywają potrzebne tylko w przypadku ewentualnych uszkodzeń awaryjnych. Naprawa polega na wymianie wszystkich łożysk (zębnika i koła talerzowego) oraz par kół zębatych w fabrycznie dopasowanych i wspólnie oznakowanych kompletach. Po prawidłowym zamontowaniu tych elementów przekładnia z walcowymi kołami zębatymi nie wymaga już żadnej regulacji, gdyż niezbędny luz międzyzębny wymuszany jest przez samą konstrukcję jej obudowy. O wiele trudniejszy jest właściwy montaż części przekładni kątowych, czyli stożkowych i hipoidalnych. Dlatego powinny się nim zajmować zakłady specjalistyczne, a ogólne serwisy i warsztaty mechaniki pojazdowej jedynie w przypadkach absolutnej konieczności. Wspomniana trudność wynika z faktu, iż wzdłużne położenie zębnika ustalane jest za pomocą odpowiednio dobieranych podkładek dystansowych, podobnie jak poprzeczne ustawienie koła talerzowego (w tym wypadku zamiast podkładek stosowane bywają niekiedy dystansowe elementy gwintowane). Od wzajemnego zaś ustawienia obu kół przekładni zależy jej prawidłowa praca. Podkładki ustalające koło talerzowe (P1) i atakujące (P2) Regulację bez specjalnego wzornika i oprzyrządowania pomiarowego można przeprowadzić dość żmudną metodą doświadczalną. Polega ona na takim wstępnym zmontowaniu przekładni, aby wieńce zębate obu jej kół zazębiły się wzajemnie na całej długości zębów, a stożkowe łożyska mechanizmu różnicowego uzyskały zgodne z instrukcją naprężenie wstępne. Następnie robocze powierzchnie zębów jednego z kół smaruje się tuszem, a potem zespół zazębionych kół obraca się w tym samym kierunku przez kilka obrotów koła talerzowego i obserwuje ślady tuszu na kole wcześniej nim nie pokrytym. Kontrola śladów współpracy zębów (strzałki pokazują kierunek przesunięcia) Zazębienia Gleasona sprawdza się na kole talerzowym po uprzednim nasmarowaniu tuszem zębnika. Jeśli ślady występują przy grzbiecie zębów, należy zębnik bardziej wsunąć do obudowy przez zastosowanie cieńszej podkładki. Ślady u nasady zębów oznaczają konieczność zmiany odwrotnej. Gdy ślady są przesunięte ku środkowi koła talerzowego, trzeba je nieco oddalić od zębnika. W przypadku ich przesunięcia ku obwodowi, koło talerzowe powinno się do zębnika przybliżyć. Przy zazębieniu Klingelnberga tuszem smaruje się koło talerzowe, a jego ślady sprawdza się na bokach zębów zębnika. Zasady regulacji pokazane zostały strzałkami na załączonym rysunku. Niezależnie od rodzaju zazębienia poprzeczne przesunięcia koła talerzowego należy wykonywać, przenosząc podkładki dystansowe z jednej strony na drugą lub przekręcając o ten sam kąt i w tym samym kierunku gwintowane elementy regulacyjne. Tylko w ten sposób można zachować przeprowadzoną uprzednio regulację wstępnego naprężenia łożysk stożkowych. Cdn. ZOBACZ TAKŻE: Układy przeniesienia napędu (cz. VII): Dzielenie momentu napędowego Układy przeniesienia napędu (cz. VI): Bezstopniowe automatyczne skrzynie biegów Układy przeniesienia napędu (cz. V): Zautomatyzowane skrzynie biegów Układy przeniesienia napędu ( Układy przeniesienia napędu ( Układy przeniesienia napędu ( Układy przeniesienia napędu ( Zautomatyzowana skrzynia biegów ze sterowaniem elektrycznym (Citroën C3): A. sterownik skrzyni biegów B. silnik obsługujący sprzęgło; C. silnik wyboru i przełączania biegów; prędkości jazdy Wiele osób próbuje dowiedzieć się, jakie znakiNie skręcaj w lewo. Łatwo to zrozumieć, ale trzeba poświęcić trochę czasu na przestudiowanie tego problemu. W rzeczywistości, aby pamiętać wszystkie zasady ruchu drogowego, wystarczy zwrócić uwagę. Czerwony = zakazJeśli mówimy o tym, jakie znaki zabraniająskręć w lewo, pierwszą rzeczą do zapamiętania jest następujący wskaźnik: białe kółko, zakreślone na czerwono i przekreślone jedną linią tego samego koloru. Wewnątrz - strzałka umieszczona pod kątem 90 stopni, wskazująca naturalnie w lewo. W księdze reguł ten znak oznaczono numerem I kategorycznie zabrania tego manewru. Ale pozwala ci skręcić lub jechać prosto. Dzięki temu kierowca może poruszać się do przodu, skręcić w przeciwnym kierunku lub w do przemyśleniaAle to nie wszystko, dotyczące tematuznaki zakazują skrętu w lewo. Są inni, którzy wyznaczają ruch w prawo, w prawo, a także w dwóch kierunkach jednocześnie. Jakie znaki zabraniają skręcania na lewo od wymienionych? Odpowiedź jest prosta - to wszystko. Co więcej, widząc je, trzeba wiedzieć, że nie można przejść tylko po niewłaściwej stronie, ale także rozwinąć. Jeszcze jedna zasada powinna zostać zapamiętana: znak wskazujący ruch w prawo i bezpośrednio (wygląda jak krąg niebieski z dwoma strzałami wychodzącymi z jednej linii) jest skuteczny tylko do momentu pojawienia się pierwszego przecięcia. I jeszcze jeden niuans. Znak ze strzałką skierowaną do przodu (to znaczy poruszającą się prosto), skręcającą w lewo lub w prawo na podwórko (!) Nie niebieski znak jest prostokątny, z długimstrzałka skierowana w prawo. Jest znany z numeracji Informuje kierowcę, że musi jechać drogą jednokierunkową. Razvoroty, skręty i jazda po lewej są w tym przypadku surowo zabronione. To znaki, które zabraniają skręcania w oczywiście, nie wolno nam zapomnieć, jakdziałać na rozdrożu. Jeśli dana osoba musi kierować swoim pojazdem w takim czy innym kierunku, wówczas samochód powinien zostać przebudowany jak najbliżej niego bezpośrednio. Logiczne jest, że w tym przypadku konieczne jest odbudowanie na skrajnym pasie, który znajduje się po lewej stronie. To jest główna zasada. Oczywiście, gdy skrzyżowanie znajduje się pod kontrolą kontrolera ruchu drogowego lub sygnalizacji świetlnej, łatwiej jest działać, ale należy pamiętać o wyżej z transportem trasyWiele osób interesuje się tym, jakie znaki zakazująskręcić w lewo. Odpowiedź nie okaże się krótka, ponieważ można ją już zrozumieć, głównie dlatego, że istnieje wiele takich wskazówek. Nie powiedziano jeszcze, jak należy postępować, gdy samochód przecina się z pojazdami ważącymi więcej niż 3,5 tony lub gdy uderza w więc w tym przypadku jakie znaki zabraniają zwrotuPo lewej? SDA stwierdza, że ​​jeżeli istnieje pas dla pojazdów drogowych, znak nakłada zakaz tego manewru. Składa się z dwóch części. Na górze pokazany jest minibus, z którego strzałka wskazuje na lewo, a na dole - ten, który wskazuje na prawo. Oznacza to, że "lekgovushkam" może poruszać się tylko po prawej sygnał wizualny: Na niebieskim tle wyświetlane są strzałki wskazujące położenie (liczba metrów) i obszar dla danego skrętu. Pomaga nawigować w realizacji manewrów. Kolejną rzeczą do zapamiętania jest jedna prosta zasada, która na wiele sposobów pomaga początkującym kierowcom: znaki, które pokazują coś, co rzadko coś zabrania. Na przykład wskaźnik "prosto" nie narzuca zakazu jazdy w prawo lub, powiedzmy, w lewo. Warto o tym pamiętać. Ogólnie, muszę powiedzieć, że wszystkie zasady są łatwo polerowane w praktyce. Kiedy człowiek jeździ samochodem i zastanawia się nad sytuacją na drodze, zastanawia się, jak działać, wszystko staje się rzecz biorąc, SDA nie są złożone, jeślizrozumieć. Wszystkie znaki są wizualne i dlatego są uważane za proste. Ważne jest, aby uważnie przeczytać książkę, w której wszystkie ich znaczenia zostały szczegółowo opisane, a następnie już praktykowane. Nawet jeśli nie usiądziesz jeszcze za kierownicą, możesz zapamiętać znaczenie tego lub innego znaku, spacerując po mieście lub zauważając je podczas jazdy minibusem. Jedziemy w świat Kto z nas nie lubi podróżować? Chcielibyśmy zwiedzać cały świat na naszych czterech kółkach. Poznawać nowe miejsca, ludzi, rzeczy. Odkrywać to, na co nikt przed nami nie zwrócił większej uwagi. Zwykle wtedy wybieramy samochód i podróż samotnie lub w towarzystwie bliskich nam osób. I teraz zaczynają się ważne rzeczy. Mianowicie nasze bezpieczeństwo na drodze, o które dbają znaki poziome oraz pionowe. Jedne i drugie są bardzo ważne i odgrywają znaczną rolę w zachowaniu nas w dobrym zdrowiu i przy życiu. W końcu to dzięki nim dochodzi do mniejszej ilości wypadków. Bez nich każdy jeździłby tak jak mu się żywnie podoba i uważałby, że to tylko on ma rację, a pozostali są niedouczeni. Jednak prawda tak nie wygląda. Znaki są ważne, bo pokazują nam, jak wygląda prawo. Wskazują, gdzie możemy jechać szybciej, gdzie wolniej; gdzie możemy skręcić, gdzie znajduje się ślepa uliczka; jaki zjazd powinniśmy wybrać, gdy chcemy udać się do konkretnego miejsca. Jak widać, ich rola jest naprawdę ogromna i warta doceniania. Oznakowanie poziome to powszechna forma znaków występująca na drogach. Odgrywają ważną rolę dla organizacji i bezpieczeństwa ruchu i wykorzystywane i można je spotkać w wielu różnych miejscach. Jakie typy oznakowań poziomych wyróżniamy? Kiedy są wykorzystywane?Czym jest oznakowanie poziome?Jakie jest zastosowanie oznakowań poziomych?Podział oznakowań poziomych ze względu na funkcje Podział oznakowań poziomych ze względu na kształtCzym jest oznakowanie poziome?Oznakowanie poziome to inaczej znaki, które umieszczane są bezpośrednio na nawierzchni drogi. Mogą przybierać różne kształty – linii, strzałek, symboli czy napisów. Każdy z nich ma swoje określone znaczenie i pełni istotną funkcję, mającą na celu organizację ruchu drogowego oraz zapewnienie bezpieczeństwa na drodze. Z tego też względu ważne jest, by znać ich zastosowanie i wiedzieć, co dany symbol oznacza. Oznakowanie poziome dobrze opisuje gdzie zostały podane wszystkie ich rodzaje oraz zakres użycia, dzięki czemu możemy się z nimi łatwo jest zastosowanie oznakowań poziomych?Zakres zastosowania oznakować poziomych jest dosyć szeroki. Używa się ich na drogach krajowych, wojewódzkich, powiatowych i gminnych. Przepisy drogowe wyjaśniają w jakie warunki muszą być spełnione, aby mogły zostać użyte, gdzie należy je umieścić i jak powinny wyglądać. Oznakowanie poziome jest bezwzględnie wymagane w miejscach szczególnie niebezpiecznych, jak skrzyżowania, przejścia dla pieszych, przejazdy kolejowe i tramwajowe, tunele i dojazdy do nich. Dotyczy to także miejsc z niebezpiecznymi łukami i zakrętami o ograniczonej widoczności. Oznakowanie poziome można również znaleźć na parkingach oraz na drogach wewnętrznych zakładów oznakowań poziomych ze względu na funkcjeOznakowanie poziome może przybierać różne formy, jak linie, strzałki, symbole rysunkowe czy napisy. Każde z nich pełni nieco inną funkcję w zależności od rodzaju oznaczeń. W ten sposób można wyróżnić grupę znaków: prowadzących, segregujących, informujących, ostrzegawczych, zakazujących czy nakazujących. Patrząc jednak jeszcze na kształt danego oznaczenia, także widoczny jest wyraźny oznakowań poziomych ze względu na kształtOznakowanie poziome można dodatkowo podzielić także ze względu na kształt, który ma wpływ na pełnione przez nie funkcje. W ten sposób wyróżnimy tutaj następujące znaki:Oznakowanie podłużne – najczęściej są to linie równoległe do drogi, ewentualnie lekko po skosie, mogą być pojedyncze lub podwójne, ciągłe lub przerywane, a także segregujące lub krawędzioweOznakowanie poprzeczne – najczęściej oznaczają przejścia dla pieszych lub rowerzystów, a także są symbolem do zatrzymania dla pojazdów (bezwzględne zatrzymanie czy linia warunkowego zatrzymania)Oznakowanie w postaci strzałek kierunkowych – są znakami informującymi o kierunku jazdy oraz pokazują, w którym miejscu można opuścić drogę i w jakim kierunkuOznakowanie uzupełniające – różne kształty i zastosowanie, można je spotkać na jezdni, chodniku oraz w miejscach postojowych, zalicza się do nich: trójkąt podporządkowania, koperta, rower, napis stop, linia przystankowa, znak ostrzegawczy „dzieci”Oznakowanie z elementami odblaskowymi – biernymi lub aktywnymi z własnym źródłem zasilania, mogą mieć różne oznaczenie, najczęściej służą lepszej widoczności na drodzeZnajomość rodzajów i funkcji oznakowań poziomych jest bardzo istotna, bo w znacznym stopniu odpowiadają one nie tylko za prawidłową organizację ruchu, ale dbają też o bezpieczeństwo, tak kierowców, jak i pieszych i innych uczestników ruchu. Warto je więc znać i orientować się w tym, które oznaczenia czemu służą. iStockDwie Strzałki Pokazują Różne Kierunki Na Różnych Kolorach - zdjęcia stockowe i więcej obrazów AbstrakcjaPobierz to zdjęcie Dwie Strzałki Pokazują Różne Kierunki Na Różnych Kolorach teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia Abstrakcja, które można łatwo i szybko #:gm1400295067$9,99iStockIn stockDwie strzałki pokazują różne kierunki na różnych kolorach. - Zbiór zdjęć royalty-free (Abstrakcja)OpisDwie strzałki pokazują różne kierunki na różnych wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektów$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:5072 x 3376 piks. (42,94 x 28,58 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1400295067Data umieszczenia:21 czerwca 2022Słowa kluczoweAbstrakcja Obrazy,Arteria Obrazy,Bez ludzi Obrazy,Białe tło Obrazy,Biały Obrazy,Bożek Obrazy,Czas Obrazy,Czerwony Obrazy,Decyzje Obrazy,Dwa przedmioty Obrazy,Fotografika Obrazy,Horyzontalny Obrazy,Idee Obrazy,Ikona Obrazy,Insygnia Obrazy,Kierunek Obrazy,Kolory Obrazy,Koniec Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć.

jakie kierunki pokazują strzałki